blog

•  11-12-2020 13:51

20 jaar. Inmiddels elders wonend dan in de instelling waar ik de opleiding tot verpleegkundige-Z volgde. Plannen voor de toekomst kwamen op gang. Ik raakte meer betrokken bij wat er in de wereld gebeurde. Kibboetsplannen in Israël. Gíng ik naar Israël?

•  11-12-2020 12:20

20 jaar. Zelfstandigheid, eigen ritme, eigen levensstijl gaan vinden. Energiek op weg, nieuwe mensen leren kennen, laat slapen, zingen, dansen en veel te veel eten. Zoals het gaat bij de eerste stappen in een zelfstandig leven van een jong volwassene, nét uit het nest. Aan de ándere kant...gebeurde er ook van alles in mijn binnenwereld dat niet altijd even eenvoudig bleek.

•  7-12-2020 10:09

19 jaar. "Monster, Zondag 9-9-1984. Zou het normaal zijn dat als iemand die op kamers gaat wonen, op de eerste avond alleen op zijn eigen plekje, zoveel dingen door zijn brein voelt schieten dat hij/zij, om maar bezig te zijn, een kwartier zomaar staat rond te kijken in dat eigene plekje? Vrijheid, zelfstandigheid, werk, studie....: here I come!

•  30-11-2020 21:13

"1-9-1984. Laatste nachtje officieel thuis. Morgen ga ik uit huis voor drie jaar. Opleidingsplek als verpleegkundige-Z. Weer een mijlpaal in mijn leven. Poeh hé...."

•  28-11-2020 19:18

19 jaar zijn, en ontdekken dat niet IK het middelpunt van de wereld was. Dat er andere dingen belangrijker waren dan IK. Door het ervaren van 'overlijden-van-dichtbij', kwamen heel veel dagelijkse zorgen en zorgjes in een ander daglicht te staan. Het was verwarrend enerzijds. Het was óók wel helend. En heb tegelijkertijd geworsteld met het eenzame daarvan.

•  23-11-2020 21:21

Voor het eerst ontmoette ik de dood van nabij. Natuurlijk overleed mijn opa toen ik een klein meisje was. Maar nu was ik jong volwassen. En ineens kwam dood intens dichtbij. Oudste zus van mijn vader, overleed plotsklaps. Ongeloof. Angst. Verbijstering. Onrust. Onmacht. Nog geen volwassen woorden om erover te praten. Vanbinnen daarmee stuntelen. Dus ik schreef.

•  22-11-2020 17:02

Nog net 18 jaar. Verliefd op een hartstikke leuke man van ruim tien jaar ouder. Collega op een stage-adres. En er viel niets tegen te houden; hóteldebotel verliefd allebei. Ik deed pogingen in mijn dagboek te omschrijven wat het met me deed.

•  18-11-2020 21:13

De vrijheid van zelf kunnen autorijden. Mijn rijbewijs bij het tweede examen gehaald. Nog nét 18 jaar. Oud autootje van onze buurvrouw gekregen. Ik mocht hem 'oprijden'. Heb er een aantal jaren eindeloos veel plezier van gehad. Nog thuis en ook later; uit huis wonend.

•  16-11-2020 21:02

"14-4-1984. Waarom ben ik zo graag alleen? Niet hoeven praten, ongelimiteerd kunnen denken, muziek luisteren, in natuur rondstruinen, ontspannen mezelf kunnen zijn, geen rekening met anderen te hoeven houden...."

•  14-11-2020 14:34

"Is er een god voor mij? En als hij bestaat, wat betekent hij dan voor mij?" In mijn stap voor stap volwassen worden ontwikkelde zich langzaamaan een geloofs-identiteit.

•  13-11-2020 14:56

Paar maanden werken op een groep met zwakzinnigen van iets oudere leeftijd. Paar wisseldiensten draaien. Paar weekenddiensten ook. Plekje vinden in het team. Op kamers in de instelling; met andere verzorgenden en leerlingen-Zorg op de gang. Alles en iedereen onbekend voor mij. Het viel nog niet mee, deze expeditie.

•  13-11-2020 11:08

Echte liefde. Ergens op een moment in ons leven ervaren we voor de eerste keer dat gevoel: échte liefde. Het was een koude decemberdag. We leerden elkaar steeds beter kennen. Werden ook wat meer intiem (maar 'nog niet helemaal' natuurlijk...:) En ineens was daar dat overrompelende, grootse gevoel.