RIJBEWIJS EN ROOD EENDJE

De vrijheid van zelf kunnen autorijden.
Mijn rijbewijs bij het tweede examen gehaald. Nog nét 18 jaar.

Oud autootje van onze buurvrouw gekregen.
Ik mocht hem 'oprijden'.
Heb er een aantal jaren eindeloos veel plezier van gehad.
Nog thuis en ook later; uit huis wonend.

Leerde van mijn vader om de bougies te vervangen en om oliepeil te testen.
Om olie bij te vullen en om de + en - punten van de accu schoon te kunnen maken.
En zo nog wat handige motor-zaken.
Want met zo'n eenvoudig autootje, vond hij, was dat wel noodzakelijk.
Of ik nu een meisje was of niet.
Dan heb je ook zelf 'dingen' op te kunnen lossen met je eigen autootje.
Uit die kennis heb ik meermalen moeten putten.
Langs de snelweg, op locatie én gewoon thuis.

De pook zat in het dashboard. Vier versnellingen.
Met 100 km de tunnel ín, met 75 km er weer uitkomen, plankgas.
Het mooiste motorgeluid dat er bestaat.
De leukste auto die ik ooit gereden heb!

Ik vervoerde alles in het beestje.
De binnenkant heel vrouwelijk opgepimpt:
Er lagen op de achterbank door mijzelf genaaide sierkussentjes en een plaid.
En ik haakte er, beige, gordijn-randjes voor.
Omdat de raampjes van een eend al zo groot zijn en zoveel zicht gaven immers... Níét! :)
Mijn gezellige autootje.

"Woensdag 27-6-1984.
Haihoi jij daar,

Ik ben geslaagd voor mijn rijbewijs:
GESLAAGD!!!!
De examinator en de examen-rit was dezelfde als vorige keer en het ging uitstekend!
Nog nooit zo goed gereden, gekeken en opgelet als die dag. Goed hé?!
Ik ben er zó trots op, jôh! De 2e keer examen lukte!
Dus over een week heb ik mijn rijbewijs thuis en ga ik aan de 'kros'.

En ik heb gelijk een autootje:
Een rood 2CV-tje (eendje)
Bouwjaar: 1973
Leeftijd: 11 jaar
Staat van welzijn: prima; klein beetje roestplekjes
Kenteken: 25-AS-88.

Achter-opschrift eendje:
''t Is mien tammen end ôr,
bluuf trof!
('t Is mijn tamme eend hoor, dus blijf eraf!")

En voor-opschrift eendje:
'Ik ben een citroentje".
Geen citroënnetje, nee; een citroentje!!

Huppelen dat het beestje doet! Gillen!
Vandaag de garage-thuis in en uit gereden.
Geinig hoor! En lekker primitief! Anders dan de les-auto.
En zó echt om te rijden zonder instructeur naast me: lekker kunnen rommelen.

Heel onwezenlijk is het nog om mijn rijbewijs te hebben en dus in elke auto te kunnen rijden die ik tegenkom!
Om nooit meer te lessen!
Zalig, maar nog heel raar!

Donderdag 4-7-1984.
Mijn rijbewijs is binnen!
En ja hoor! Ik heb al  een stukje gereden in "mien tammen-end", ôr!
Over de polderweggetjes...
TE GEK JOH !!!!!!!
Een zalig vrij, onafhankelijk en zelfstandig gevoel.
                                  Je Sanne + 'mien tammen end'! "

Het genieten van de vrijheid en rijden door de steeds wisselende landschappen is nooit meer over gegaan.
En groot hoeft de auto niet te zijn.
Mijn eerste, rode, eendje was blauwdruk voor de rest van mijn 'kleine auto'-opvolgingen.

Uiteindelijk ging hij, mét voor- en achter-opschrift, naar de schroot...
Onwetend van onze rijke samen-rijd-geschiedenis!