WAARDERING

In de tijdgeest van de jaren 80 van de vorige eeuw werkte ik met 'zwakzinnigen', waar dat nu mensen met een verstandelijke beperking wordt genoemd (gelukkig maar)!
Na mijn opleiding tot 'Z-verpleegkundige' besloot ik een tijdje voor een Haags uitzendbureau te gaan werken.
Om de verschillende mogelijkheden in de gezondheidszorg eens te ontdekken.
Ik werkte op alle plekken. Behalve een algemeen ziekenhuis.
Ik werd o.a. uitgezonden naar afdelingen met toen-geheten 'demente bejaarden'. Ik werkte in de psychiatrie, op de methadonbus met 'verslaafden' (i.p.v. mensen met een verslaving). En begeleidde in gespecialiseerde thuiszorg terminaal zieken.

Geen vast team, maar steeds 'opnieuw' beginnen in steeds weer andere teams.
Dat gaf me een vrij gevoel.
Maar het bleef ook altijd wat aftasten. Of ik wel een fijne, werkbare plek vond in het tijdelijke team waaraan ik werd toegevoegd.

Ik schreef op 10-11-1988 in mijn dagboek: (23 jaar)
"Wat is het fijn, mijn werk als 'verpleegkundige uitzendkracht'. Door de afwisseling blijft het heerlijk werk. Ik werk nooit met tegenzin. En als het me minder bevalt is het (toevalligerwijs) meestal ook snel afgelopen.

Toch blijf ik vaak lang hangen op een uitzendbaan. 
Het is zo heerlijk om de waardering voor je werk te krijgen. Weten dat je goed bent in je werk, omdat het zo een bekend terrein is voor je. Voelen dat je gewaardeerd wordt om hoe je bent en hoe je werkt, en om wie je bent.

En natuurlijk ook wel ervaren dat er altijd een paar mensen zijn die jou minder waarderen of níét waarderen.
Dat is in je hoofd natuurlijk logisch, binnen alle sociale omgangswetten die je bedenken kunt. 
Maar dat ook helemaal écht accepteren, dat vraagt best wel wat denkwerk. 
Én ook steun en waardering van mensen die je wél waarderen helpen daarbij. 
Mensen die een beetje dezelfde denk- en leefwijze hebben.
Daardoor bouw je dan zelfrespect op. 
Waardoor je de kritieken kunt doorstaan. 
Soms wil je ze weerleggen en soms leer je er ook wel wat van."

Vrijheid om zelfstandig te werken. Dat heb ik behouden gedurende mijn daarop volgende, weer vaste, aanstellingen.

Fijn om deel te zijn van een team. Kunnen en durven vertrouwen op mijn eigen kennis en vaardigheden.
Maar wel zelfstandig aan het werk.
Overleg, intervisie en steun bij elkaar vinden op gezette tijden.
Die combinatie van eigenheid en verbondenheid in werksferen hoort bij mij.
Nog steeds :)