DAGBOEK ÉÉN

Op 27 juli 1977 mijn allereerste dagboek gekregen.
Voor mijn 12e verjaardag. Van opa en oma.
Zo'n heerlijk dagboek met een slotje en een sleuteltje.
Waar we als meisjes rode wangen van kregen.
Want nu konden we al onze geheimen kwijt. Verstopt voor iedereen....
En waar ik om te beginnen natuurlijk alleen feitelijke wetenswaardigheden in schreef.
Want wat wist ik als jong meisje meer dan dát?
Welke gevoelens of gedachten ik ervoer, was nog geen onderdeel van mijn schrijverij. Nog geen onderdeel van mijn leven.
Op pagina één begon mijn eerste schrijfoefening:

"28 juli, vakantie 1977.
Zaterdag 25 juni vertrokken van huis. Vorige dag poes Dropje naar oma de Witte gebracht.
Eerste nacht in Gien (Frankrijk) op een camping. Ik zelf in mijn eigen tentje.
Volgende dag kwart voor 10 weg. We kwamen om half 10 in de avond bij boerencamping aan. 
Maar hij was gesloten! Toen naar de camping ernaast. 
In het donker de tenten opgezet.
Volgende dag 10 uur wakker. Brood en melk gehaald in het dorp Saint Enimie. 
Daarna gegeten en vervolgens naar de Tarn gaan kijken.
Daar hadden we vanaf de tent uitzicht op. Veel in de Tarn gezwommen en gevaren. 
Sten en ik hebben vrienden opgedaan op de kant bij het water.

Na twee weken vertrokken naar het meer van Annecy in de Alpen. Daar ook veel gezwommen en gevaren. 
Ik een vriendin opgedaan. We zijn naar een riviertje geweest en 2 km gelopen door en langs de rivier. 
Veel plezier gehad.
Na 2,5 week weggegaan naar huis. Na 2 dagen rijden thuis. 
Eerst Dropje opgehaald. Daarna naar huis. Bami van de Chinees gegeten. En vroeg naar bed.
Volgende dag troep opgeruimd en tenten opgezet om goed te laten drogen. 's Avonds macaroni gegeten! 
Televisie gekeken. En naar bed.

Veel souvenirs gekocht: Plaat Gorges du Tarn, Petje Gorges, Vaasje Gorges du Tarn. Hondje. Belletje. Plaat Vosjes, Plaat Mont Blanc, Pikhouweel-pen."

Die pen heeft heel lang met me meegereisd.
Een supersuf ding. Maar hij deed me onbewust herinneren aan de beelden van de bergen, en het enórm indrukwekkende blauwe meer tússen die grootsheden.
Daar, op dat moment, leerde ik houden van hoogtes en vergezichten. Van wandelen op grote hoogte in de bergen.
Het bracht me een vrij gevoel. Alsof ik tot in mijn tenen door kon ademen. Alsof mijn hart van blijheid uit mijn borst zou springen. Kriebels in mijn buik.
Vakanties waren gelukkige tijden voor mij. Vaak vijf weken aaneengesloten op weg in Frankrijk.
Omdat mijn vader in het onderwijs werkte, kon dat.

Ons gezin bijeen, en na de eerste afkickdagen met bijbehorende spanningen bij onze ouders, was het tijd om plezier te hebben.
Om te relaxen, spelletjes te spelen, te jeux-des-boulen, boeken te lezen, te wandelen, grapjes met elkaar uit te halen, te zwemmen en uit te slapen.
En we verorberden h e e l v e e l frans stokbrood.
De witte zachte binnenkant eruit pulken en dat lekker wegsnoepen. Mmmmmmm....
Een traktaat, omdat we thuis meestal bruin brood aten.

Even verderop nog wat belangrijke, dagelijkse observaties in mijn blauwe dagboekje:
20 Maart 1978.
Kwart over zeven op. Tien over half 8 weg naar school. Veel lol gehad onder tekenen (over schoolreisje 6e klas).
Met mijn beste vriendin over van alles gepraat. 
's Middags lijnbal bij gym gedaan. 
's Avonds karbonade met kool gegeten. Naar televisie gekeken. Met Sten met huisjes van LEGO gespeeld."

Het is maar goed dat al deze geheime informatie in een dagboek stond met een stevig slot erop.
Stél je toch eens voor!

Wat heerlijk om zo jong te zijn geweest!