COLLEGA-INSPIRATIE, deel 2.

19 jaar.
Het onder woorden brengen van mijn eigen gevoelens in een persoonlijk gesprek vond ik indertijd lastig.
In pogingen om mijn innerlijk leven tóch te beschrijven, bleef ik wat dichten.
Zonder pretenties.
Voor een lieve collega-studente, uit mijn jaargang van de opleiding, schreef ik indertijd een gedicht:

"Jij.

In volle aandacht
buig je jouw donkere hoofd
over mijn gedichten.

Ik zie
jouw weerspannige haar,
dat donker rond je hoofd
groeit en vrolijk piekt.

Je ogen vliegen over de regels,
absorberen de vele woorden
en kijken mij plots helder aan.

Langzaam
ontpopt de cocon van onze gedachten
zich als
een vlinder van kleurige, uitgesproken woorden

tot een eerlijk, lief gesprek.
                                                     Sanne."
                                                     30-12-1984, Monster.

Jong en beiden onszelf nog ontwikkelend, stonden we open voor elkaar.
Juist ons anders-zijn-dan-de-ander bracht wederzijdse inspiratie in ons groeiproces tot volwassenen.
We maakten veel levenszaken met elkaar mee.
Mooie en lieve.
Ook moeilijke & verdrietige.
We werden vriendinnen.
En ik mag ook nú deze bijzondere vrouw nog steeds mijn vriendin noemen.
Hoe rijk is dát.