15 JAAR en IN BEWEGING

"Vrijdag 1-5-1981.
Ja, ja, meid.
Nu ben ik officieel een eindexamen kandidaat MAVO, want ik heb vandaag mijn 1e "examen" gehad. Namelijk: Nederlands!!
Het is vandaag vrijdag 1 mei, dus ik heb een heel weekeind om bij te komen van de schrik, enz.!!
Het was niet eens zo moeilijk.
Ik was een half uur voor tijd al klaar. Ik kon toen direct weg.
We zaten in de Thomaskerk, in de "kerkzaal". Met 86 dagscholers en een zooi "moedermavo-ers". 

Toen ik het opgaven-blad voor me kreeg, gierden de zenuwen ineens door mijn maag. Maar toen ik het eerste onderwerp doorlas, was alles alweer oké. Ik koos het derde onderwerp: 'Altijd gedacht: dat heb ík alleen.' Het schrijven ging een beetje vanzelf.
Afijn, al met al was het wel leuk eigenlijk!!
Zo: nu genoeg "geëxamineerd"!

Zaterdag 2-5-1981.
Even heel wat anders.
Op de redactie van onze schoolkrant: "De Keu",  leerde ik een tijdje geleden tekeningetjes maken van een oudere klasser. Hele families mieren tekende zij; zó leuk! Door heel de schoolkrant heen. Op bijna elke bladzijde en dat was veel werk. 
Zij vroeg of ik haar wilde helpen. Ze leerde mij hoe ik het moest doen.

Nu teken ik ze vooral als ik zenuwachtig ben. Of als ik me moet concentreren. Dat vind ik niet zo gemakkelijk in de klas. En nu ook niet met het blokken voor mijn examens! Tekenen helpt me te concentreren.
Vandaag bijna de hele dag geleerd aan mijn wiskunde. 
Maandag om 9 uur begin ik (beginnen wé!!). Om half 9 komt mijn vriendin bij mij voor, om samen naar school te fietsen. Om kwart voor 9 aanwezig zijn. Brr...Ik heb zenuwen!

Trouwens (even tussendoor): je weet toch dat ik KV/JV ga doen in Rotterdam?
Dat is de opleiding KinderVerzorging/JeugdVerzorging, in een school vlakbij Zuidplein, in Rotterdam Zuid. Dan ga ik daar elke dag met de bus heen...."

Ik was bezig met het afronden van een fase.
Middelbare school-tijd, op de mavo, raakte op zijn eind.
Ik haalde mijn diploma met de hakken over de sloot.
Mijn puberperiode droeg niet bij aan het geconcentreerd en geïnspireerd mijn mavo-tijd afronden. :)

De wens om verpleegkundige te worden gaf ik op: dan moest ik nog een paar jaar havo volgen. En ik had inmiddels zó'n tabak van leraren en strakke leefregels.
Daar ging ik niet meer in investeren.
Graag zou ik 'Industriële Vormgeving' zijn gaan studeren. Maar het creatieve daarvan en de onzekerheid of ik daar mijn eigen salaris wel mee zou kunnen verdienen, maakte dat mijn ouders daar een andere mening over hadden.

Zelf waren ze opgegroeid in een andere tijd.
Een tijd waarin veel jongens, maar zéker meisjes, nog niet door konden leren na de lagere school.
Mijn moeder ging na de lagere school in een dienstje bij de boer, bijvoorbeeld.
In een toen nog afgesloten Zeeuws land, met strenge christelijke normen en waarden, was dat heel gewoon.
Je werkte om je geld te verdienen. Je nam geen 'steun' aan als je zelf kon werken.
Ik wist dat dat het arbeidsethos was van mijn ouders.
Dat maakte dat ik besloot om de discussie over die mogelijke creatieve opleiding niet aan zou gaan. En zo ging het.
De mieren bleef ik jarenlang tekenen.

Ik stortte me op mijn andere passie: Mensen. In de opleiding KV/JV.
Ik zou leren omgaan met kleine mensen en mensen met een handicap.
Een driejarige MBO-opleiding.
Waar ik met veel meiden samen-zat.
Leerde samenwerken. Leerde werken op een werkvloer.
Leerde omgaan met 'anders' te zijn.
Leerde om opdrachten af te ronden; dwars tegen alle stormen in.
Ik leerde wat ik níét wilde gaan doen. 

Én ik leerde waar mijn passie lag.
Mijn hart sprong open tijdens een interne stage van een aantal maanden.
Ik liep stage bij, toen nog geheten, 'zwakzinnigen'.
Ik raakte verliefd op die bijzondere doelgroep. En op het werken ermee.
Mijn toekomst lag open.