WELKOM
OP MIJN BLOG
Lees en verdwaal in vier decennia
gedachten, tekstdelen & gedichten.
Én mijn kijk van vandaag daarop.
De zichtbare blogs zijn de meest recente.
TIP:
Klik op de knop: 'MEER INFO', onder de blogs.
Dan verschijnen er oudere blogs.
Op volgorde lezen is niet nodig,
maar je kúnt natuurlijk helemaal aan het begin beginnen :).
Veel plezier!
Sanne
blog
Samenwonen. Met fietslief, (zie blog: 'In blijde verliefdheid'). Een nieuw huis, een nieuw leven. Appartement gevonden in Amsterdam Zuid-Oost. Op de zevende verdieping. Het huis vond ik betoverend: Zoveel ruimte. Zoveel licht. Zoveel rust. Ik was verliefd op dat appartement. "6 mei 1989, zaterdagochtend vroeg. Liggend in bed nog, de balkondeur wijd open. De zon schijnt te beseffen dat ie mag stralen, de natuur ontwaakt langzaam. Een zoete, warme bijna-zomer-geur komt bij ons binnen. De vogels knisperen, kwetteren of fluiten. Kanariepieten op balkons, merels en eksters langs vliegend; ze maken zich op voor de dag. Alleen de metro en af en toe de aanslaande koelkast verbreken soms deze sluimerende stilte. We zijn loom en lui."
Lees Meer
23 jaar. Ik werkte als verpleegkundige een periode op een kindergroep voor kinderen met een lichamelijke en geestelijke handicap. Sabrina kwam daar wonen. Ik ontmoette vrijwel elke avond de moeder van Sabrina. We verzorgden Sabrina. Praatten over het overweldigende proces van loslaten dat ze als moeder doorliep. En zij zag de speciale band die Sabrina en ik per direct met elkaar kregen. Ze benoemde mij met een grote lach als 'petemoei' van Sabrina. Niets officieels. Niets wettelijks. Puur uit het hart. En dat was een rol die nooit stopte...
Lees Meer
En daar kwam hij aanlopen. Over het pad. Fiets aan de hand. Ontspannen loopje. Blije krullenbol. Hij werd door de campingbeheerder tegenover me geplaatst. Aan de andere kant van het pad. Ik keek stiekem naar hem. Hij keek even naar mij en knikte. En daar gebeurde het... "Al eeuwenlang worden dezelfde woorden dezelfde uitdrukkingen en dezelfde gezegdes gebruikt om weer te geven hoe fijn het kan zijn tussen twee mensen. (...)" Ik was verliefd...
Lees Meer
In mijn blog 'ADEM IN EN ADEM UIT' van 11-11-2020, schreef ik over mijn jonge leven met astmatische bronchitis. Wat me opviel in mijn eerste dagboeken was dat ik over veel en van alles schreef. Maar niet over mijn weken met astmatische bronchitis. Best wonderlijk. Want het maakte een frequent deel van mijn leven uit. Bepalend ook. Pas tegen dat ik 22 jaar was, heb ik er eens woorden aan gegeven. Om het proces van het leren omgaan met een handicap, een beperking, te omschrijven. "Zo gewoon dat alles werkt wat in je lijf geschapen is. (...)"
Lees MeerOver mij
Bij mijn geboorte in 1965 in een klein Zeeuws dorpje, kreeg ik de doopnamen: 'Sara Catharina Pieternella de Witte'.
'We noemen haar Sandra', stond er op mijn geboortekaartje. De naam die ik het eerste deel van mijn leven als vanzelfsprekend heb gedragen.
Vanaf mijn 19e jaar noemde ik mijzelf anders. Dat is hoe de meeste mensen me kennen.
Mijn naam is: Sanne de Witte.
Dit blog eert ruim vier decennia gedachten, verhalen & verhaaltjes, gedichten, tekstdelen.
Het was en is een 'kleuren met woorden', om uiting te geven aan mijn innerlijke bewegingen. Mijn levensdansen. Mijn struikelwegen.
Meer is het niet.
En niet minder ook.
Een meisje was ik, twaalf jaar, toen ik mijn eerste gedichtjes schreef & de eerste babbels in mijn dagboek deed.
Het werd volwassener uiteindelijk, met meer diepgang.
Nooit schreef ik dagelijks. Wel totaan nu, zevenenvijftig jaar jongoud.
Mijn blog hier, is een plek om in te verdwalen.
Een plek om woorden in te duiken. Of om gewoon maar langs te slenteren.
Niets hoeft. Niets moet.
De woorden zijn ontstaan. Uit mij. Langs mij heen.
Sinds jaar en dag.
Het blog vult zich stap voor stap.
Veel plezier.
En heb het goed.
Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
"Eén reden van gedichten schrijven, is dat herinneringen langer bewaard zullen blijven"
- Sanne de Witte, 1981